วันพุธที่ 28 ธันวาคม พ.ศ. 2559

....น้ำลาย...




นั่นไงเขา เขาผู้ที่กำลังจะฉิบหาย

นั่นไงเขา เขาผู้ที่กำลังจะวอดวาย

นั่นไงเขา เขาผู้ที่กำลังจะสูญสลาย

นั่นไงเขา เขาผู้ที่กำลังจะต้องตาย

นี่ไงเรา เราผู้ทำให้เขาเดียวดาย

นี่ไงเรา เราผู้ทำให้เขากลับกลาย

นี่ไงเรา เราผู้ทำให้เขาเป็นผู้ร้าย

นี่ไงเรา เราผู้ทำให้เขาเป็นเช่นนั้น โดย น้ำลาย

...ครั้งหนึ่งฉันเคยคว้าดวงดาวไว้...


ฉันออกเดินทางไกล ฉันท่องไปในโลกกว้าง
ฉันเหาะขึ้นไปบนฟ้า ฉันคว้าดวงดาวไว้
ดวงดาวพยายามดิ้นให้หลุดจากมือฉัน
ดวงดาวบอกกับฉันว่า ปล่อยฉันเถิด อย่าจับฉันไว้เลย ฉันกำลังท่องไปในอวกาศกว้าง
สุดท้ายฉันก็ต้องยอมปล่อยดวงดาวไป
ฉันอยากให้ดวงดาวท่องไปตามความฝันของเขา
เพราะฝันของเขาคือ ได้ท่องไปในอวกาศกว้าง ซึ่งยิ่งใหญ่กว่าฝันของฉัน ที่แค่ท่องไปในโลกกว้าง

วันอาทิตย์ที่ 25 ธันวาคม พ.ศ. 2559

เสพงานเขียนประจำเดือนธันวาคม 2559

เดือนนี้เป็นเดือนส่งท้ายปี มีโอกาสได้เสพงานเขียนบางส่วนจากหลายๆชิ้นงานที่เคยสะสมมา เดือนนี้จัดไป 5 เล่ม พอทำเนา
1.หัวใจนักเขียน ผู้เขียน: อุทิศ เหมะมูล 
อ่านอุทิศ อ่านหัวใจนักเขียน ไม่ใช่หนังสือคู่มือแนะนำการเขียนแต่เป็นคู่มือที่แนะนำนักเขียนคนนึงที่ได้ผ่านพบกับประสบการณ์ต่างๆอารมณ์ ความคิด ความรู้สึก และวัตถุดิบเหล่านี้ได้ถูกแปรสภาพให้กลายเป็นผลิตภัณฑ์งานเขียนที่มีเอกลักษณ์ในหลายๆเล่มของเขา

2.มะละกาไม่มีทะเล ผู้เขียน: จเด็จ กำจรเดช

มะละกา คือช่องแคบ แต่การอ่านหนังสือเล่มนี้มิได้ทำให้ความคิดแคบลง เรื่องสั้นแต่ละเรื่องล้วนมีความหมาย สอดแทรกอารมณ์ ความรู้สึกนึกคิด ความจริงที่เกิดขึ้นอยู่ทั่วไป บนโลกของเรา โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ในสังคมใกล้ตัวของเราที่เรากำลังเผชิญอยู่ ถ่ายทอดออกมาในรูปแบบเรื่องสั้นต่างๆได้อย่างลงตัว

3.จิบพม่า ตามหาจอร์จ ออร์เวล์ : ประวัติศาสตร์ระหว่างบรรทัดในร้านน้ำชา
แปลจากหนังสือ: Finding George Orwell in Burma ผู้เขียน: Emma Larkin ผู้แปล: สุภัตรา ภูมิประภาส

ได้กลิ่นพม่าหอมๆขื่นๆ ลอยมาจากการอ่าน เป็นหนังสือที่นักเขียนเดินทางตามรอยนิยายชื่อดังของจอร์จ ออร์เวลล์ ให้ความรู้สึกเหมือนกับการอ่านซ้อนอ่านของความคิดซ้อนความคิด จากผู้เขียนนิยายสู่ผู้เขียนหนังสือสู่ผู้แปลหนังสืออีกทอดนึง บางทีก็แยกไม่ออกว่าประโยคที่อ่านนั้นเป็นความรู้สึกของใครกันแน่ในสามคนข้างต้น แต่ทุกคนล้วนให้ความรู้สึกเดียวกันคือการเอารัดเอาเปรียบจากผู้มีอำนาจที่เหนือกว่

4.ไม่นานเกินรอ ผู้เขียน: รงค์ วงษ์สวรรค์

ถ้อยคำเสียดสี ไม่หยาบ ไม่คาย หากใช้ความรู้สึกเป็นตัวช่วยในการอ่าน ทุกเรื่องล้วนเป็นความจริง ทุกสิ่งล้วนเกิดขึ้น ตั้งแต่ในยุคของผู้เขียน จนกระทั่งล่วงมาถึงยุคของผู้อ่าน และคงไม่พ้นที่จะเลยไปสู่ยุคต่อๆไป งานเขียนที่เป็นเอกลักษณ์ ทักษะระดับปรมารจารย์ นับว่าช่วยยกระดับความคิดของผู้อ่านได้เป็นอย่างดี

5.คำพิพากษา ผู้เขียน: ชาติ กอบจิตติ

กำลังอ่านอยู่

หลอกตัวเอง

ทุกคนรวมหัวกันแล้วตกลงกันว่า "โอเคเราตัดสินใจแล้วว่าเราจะหลอกตัวเอง"
นี่คงเป็นการตัดสินใจที่ฉลาดของเหล่ามนุษย์ผู้มีลมหายใจเข้าออกเป็นเครื่องบรรณาการของการมีชีวิต
เราหลอกตัวเองเพื่อให้มี
ความรู้สึกว่าอยู่รอด
ความรู้สึกว่าปลอดภัย
ความรู้สึกว่าสุขกาย
ความรู้สึกว่าสบายใจ
ความรู้สึกว่า...
ความรู้สึกว่า...


สุดท้ายโลกที่เราอยู่มันก็มีเพียงแค่การหลอกตัวเองไปวันๆ
แม้กระทั่งลมหายใจ เราก็ยังหลอกตัวเองเพื่อให้มีความรู้สึกว่า...
ยังมีชีวิตอยู่

ห่วงหา


เมื่อผมต้องมาทำงาน งานที่ไกลจากบบ้าน จากลูก จากเมีย จากครอบครัว เพียงเพื่อหารายได้ไป เติมเต็มกับรายจ่าย แต่กลับสร้างหนี้สินทางจิตใจมากมายให้เกิดขึ้น 

ด้วยความคิดถึง จึงกลั่นกรองกลอนเปล่าออกมา แม้ว่าจะไม่สละสลวยรวยคำ แต่ก็กลั่นออกมาจากความรู้สึก

...ห่วงหา...

      ทะเลถล่ม     ลมกรรโชก      โลกตลบ
ท้องฟ้าพลบ    กลบค่ำ      ดำดิ่งหาย
      แดดวงจิต     คิดตระหนก      มิวางวาย
เหินห่างกาย     ใจจิต     คิดคนึง

       เจ้าโรยหลับ    แอบอิง     อุ่นอกแม่
พ่อนี้แล     เพียงภาพถ่าย      หายคิดถึง
       แสนห่วงใย    ในทรวง     สุดก้นบึ้ง
ท่าวันหนึ่ง    กลับกอดลูก    ปลูกอุ่นไอ


-----------------------------------------------------------------------------------